Νίκος Καμπάς

Ο Νίκος Καμπάς (Μυτιλήνη, 1857 – Αλεξάνδρεια, 1932) ήταν Έλληνας ποιητής και νομικός. Θεωρείται ένας από τους πρώτους ποιητές της Νέας Αθηναϊκής Σχολής.

Ο Νίκος Καμπάς γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, όπου τελείωσε το σχολείο και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ’ όπου απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα το 1880. Κατά την διάρκεια των σπουδών του συγκατοικούσε στο ίδιο διαμέρισμα με τον Κωστή Παλαμά. Άρχισε να δημοσιεύει τα πρώτα του ποιήματα στις εφημερίδες «Ραμπαγάς» και «Μη χάνεσαι». Tο 1880 εξέδωσε την ποιητική του συλλογή Στίχοι, η οποία, μαζί με τους Ιστούς Αράχνης του Γ. Δροσίνη σηματοδοτεί την εμφάνιση της Νέας Αθηναϊκής Σχολής ή Γενιάς του 1880, που ειγάγει στη λογοτεχνία τη χρήση της δημοτικής/ομιλούμενης και την απελευθερώνει από τη λόγια/αρχαΐζουσα γλώσσα και τον ρομαντισμό.

Την ίδια χρονιά όμως, εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, εγκατέλειψε την ποίηση και αφοσιώθηκε στο δικηγορικό επάγγελμα, όπου εκλέχθηκε πρόεδρος των μεικτών δικαστηρίων της πόλης. Έμεινε στην Αλεξάνδρεια ως τον θάνατό του, το 1932. Πολλοί λογοτέχνες της εποχής, μεταξύ αυτών και ο Κωστής Παλαμάς, αναφέρθηκαν για το πόσο επηρέασε τα λογοτεχνικά πράγματα της εποχής, αλλά και το κενό που άφησε ο Νίκος Καμπάς με την απομάκρυνσή του από αυτά.